The Arcade Fire, ook op het podium Magistraal

The Arcade Fire
vrijdag 11 maart, de Melkweg

Het album Funeral staat al maanden onwrikbaar in mijn mp3 speellijst, maar toch had ik gemengde gevoelens bij het aangekondigde concert in Amsterdam. Kon die prachtige muziek met al die verschillende instrumenten wel behoorlijk naar een live optreden vertaald worden?
Hoe erg zat ik er naast: wat de band vrijdag in de Melkweg voorschotelde was een optreden zoals ik dat in tijden niet heb gezien. Zelden zo uit m’n dak gegaan, vooral bij Wake Up en de Neighbourhood-gedeelten Power Out (dat nog wel twee keer zo lang had mogen duren), Laika en Tunnels. Bij dat laatste nummer jaloers geweest op de toetsenist, wat had ik graag zelf daar gestaan om die partijen te spelen! De vrees dat die mix van verschillende instrumenten live niet uit de verf zou komen was ook ongegrond: dikke pluim voor de geluidsman, het klonk allemaal glashelder.
Ook visueel een bijzondere avond: bandleden die elkaar afwisselen op de instrumenten en à la Kaizers Orchestra op monitoren, trommels en elkaars hoofden (wel met een helm er tussen) meppen. Ondanks haar magere zang- en vooral drumkunsten vond ik Régine fascinerend: al die verschillende gelaatsuitdrukkingen! Als een roofdier de zaal in loerend van achter haar keyboard, houterig dansend of helemaal stralend bij het zingen van Haïti. Cute. Na afloop kon je de verschillende bandleden gewoon aanspreken of zoals veel mensen het ter plekke aangeschafte cd’tje of poster laten signeren. Over twee maanden herkansing voor wie het heeft gemist: 11 en 12 mei in respectievelijk Paradiso en Nighttown. Gaat dat zien!