Lowlands 2005: dag 1

Voor de echte Lowlands sfeer hoor je natuurlijk van donderdag tot maandag te gaan, maar wie geen bezwaar heeft tegen camping 5 kon op vrijdagochtend zonder drukte en rijen in één keer doorlopen. Tel daar het mooie weer en de gewonnen kaartjes (via de Volkskrant) bij op en het weekend kon niet meer stuk.

Vrijdag 19 augustus:
Hoogtepunten: Lowlands University, Franz Ferdinand
Tegenvallers: Juliette & The Licks, (het geluid bij) The Prodigy
Ook gezien: The Subways, Kaiser Chiefs, Bonnie ‘Prince’ Billy, New Cool Collective, Royksopp, Tom Vek

De vertrouwde poort is compleet veranderd: hoge schoorstenen in plaats van de schilderijen, toch even wennen. Net als de nieuwe terreinindeling: bijna alle podia op een andere plek en geen Higher Ground meer, al heeft het Lima-gebied die sfeer wel overgenomen. De eerste ‘act’ op Lowlands waar ik naar toe ga, is de Lowlands University. Het ziet er nog officiëler uit dan op de gemiddelde universiteit: iedereen staat braaf op als de pedel (dat mooi aangeklede mannetje met vierkante pet) met zijn staf op de grond tikt en ‘staat u op voor de professor’ roept. De Juliet zat bomvol bij oud-premier Ruud Lubbers, die een “college” gaf over wat hij tegenwoordig aan milieu-bescherming doet. Jammer dat hij af en toe nauwelijks over het lawaai heenkomt van de Charlie (nu weer een openluchtpodium).

...college met lichtbeelden (bron: 3voor12)

Na afloop verplicht de tent uit en weer achteraan aansluiten voor pop-professor Tom ter Bogt over het fenomeen “smaak”. Erg intrigerend om te horen welke dingen meespelen in het bepalen van je muzikale voorkeur. Af en toe behoorlijk kort door de bocht en teveel op één hoop (gothic, punk en hardrock allemaal onder hetzelfde label). Het was leuk geweest als hij het wat meer op lowlands had toegespitst: het leek alsof hij er van uit ging dat de Lowlander een gelijke groep mensen was, terwijl je – zeker de laatste jaren – steeds meer verschillende mensen ziet. Maar tussen het cabaret en comedy is iets als Lowlands University zeker voor herhaling vatbaar.

Ondertussen ben ik wel toe aan wat muziek. Op naar de India, voor de hype van Juliette & The Licks. Ondanks het strakke rode pakje en wild zwaaiende (geblondeerde) manen denk ik dat mevrouw Lewis toch beter kan acteren dan zingen. Leuk voor een kwartiertje maar daarna valt het toch op dat het muzikaal erg weinig om het mooie lijf heeft. Iets dat bij The Subways al veel minder storend is. Ze moeten nog wat werken aan pakkend materiaal, maar wat er staat overtuigt wel.

Juliette Lewis (bron: 3voor12)

De mannen van Kaiser Chiefs hebben een handvol catchy liedjes en het charisma om de hele Alpha-tent aan het dansen te krijgen. Zanger Ricky Wilson danst ondanks het gips om z’n enkel gewoon mee. Franz Ferdinand kopt de voorzet van de Kaisers met het grootste gemak in. Hit Michael klonk vreselijk, maar de andere hits en het nieuwe materiaal klonken ongelooflijk strak. Ik ben geen fan, maar de kolkende massa’s bij Take Me Out en het strakke spel maakten dit voor mij toch nog onverwacht een hoogtepunt voor vandaag.

Van te voren had ik gehoopt dat ik hetzelfde zou zeggen van Bonnie ‘Prince’ Billy & Matt Sweeney, maar het kwam live niet over in de veel te grote India. (Ik hoorde ook veel enthousiaste reacties dus misschien lag het gewoon aan mij.) Ook Royksopp hield ik snel voor gezien, vooral omdat ik van te voren was getipt om Tom Vek te gaan checken. Wat een aparte combinatie van funk, electro en rock, en wat een geweldige bassist! De eerste twee nummers zijn super, maar daarna worden de zanglijnen nogal irritant.

Bij The Prodigy is er geen doorkomen aan en hoor je eenmaal op de heuvel helemaal niets van de muziek omdat er tegelijk iets op het Essent-award podium speelt. Het lijkt de Silent Disco wel... Voor de drukte uit terug naar de camping, waar de wijn en chips wachten.

Lowlands 2005: dag 2
Lowlands 2005: dag 3
Lowlands pagina op 3voor12