Het referendum, het argument voor een voorlopig nee

Eigenlijk had ik mezelf beloofd om er op dit weblog niet over te beginnen. Los van de al dan niet gekleurde stemwijzers en de onzinnige argumenten van beide kampen: het ja-zeggen heeft volgens onderstaand mailtje ook tot gevolg dat we de tekst zoals hij er nu voor ligt bijna niet meer kunnen wijzigen. Dat is nogal wat... Maar lees en oordeel vooral zelf:

Hallo allemaal,
In mijn speurtocht om voor of tegen te stemmen, vond ik twee ijzersterke argumenten.
In het kort: de Grondwet is niet democratisch genoeg en de machten zijn onvoldoende van elkaar gescheiden. Het Europees Parlement, de enige echte volksvertegenwoordigers in de Europese Unie, heeft geen wetgevende macht. Zij kunnen geen wetsvoorstellen indienen. De Raad van Ministers echter, die in eigen land belast zijn met de uitvoering van wetten, kunnen zonder democratische controle besluiten nemen waar alle lidstaten zich aan hebben te houden. Ook de Europese Centrale Bank kan dit.

Belangrijker is echter, dat deze Grondwet niet zomaar is te wijzigen. We staan voor de keuze of we deze tekst willen aannemen als onze Grondwet. Wijziging is echter slechts mogelijk als èn alle regeringen èn alle bevolkingen het eens zijn met de wijziging. Concreet betekent dit dat indien een grote meerderheid Europeanen haar hoogste wet wenst te veranderen, dat ze dat niet zou kunnen. Voor betere onderbouwing en uitleg: ik vond deze argumenten in een tekst van Etienne Chouard, leraar Rechten uit Marseille. Vertaald uit het Frans te vinden op:http://home.tiscali.nl/mijneerstemiljoen/stemnee/artikel%20-%20etienne%20chouard.htm
Inclusief verwijzingen naar de originele Grondwettekst.
Veel wijsheid gewenst!
Frouke

Wat mij betreft: een voorlopig "nee"...

Visuele impact redt show van Destiny’s Child

Destiny's Child - 24 mei, Ahoy

Het moet een van de meest contrasterende momenten zijn geweest op een alternatief en modderig rockfestival: het optreden van Destiny’s Child op het Belgische Dour (in 2000). Ik was er zelf helaas niet bij maar de verhalen uit tweede hand over het blingblingpubliek en de opgefokte security zijn schitterend. Ik ben geen liefhebber van het genre, maar na de optredens die ik op tv voorbij zag komen, de enthousiaste verhalen van de vorige doortocht in Ahoy en het mogelijke naderende einde als trio (gezien de titel van het laatste album) leek me het toch wel aardig om een avond naar Rotterdam te gaan.

Bij de Arena-ingang van Ahoy ligt een achtergelaten slaapmatje. De diehard fans zelf zijn al lang binnen, in het voorste vak. Links en rechts boven het podium hangen enorme videoschermen; iets dat wat mij betreft wel vaker in die zaal mag. Ze worden niet alleen voor het optreden zelf gebruikt; van tevoren krijgen we Blink TV: toch opvallende keuzes voor videoclips van Flaming Lips en The Ceasars en reclame. Brought to you by McDonald’s… Toch een beetje rare sponsor voor deze tour, want als er één plek is waar je niet moet eten als je hetzelfde figuur wilt krijgen als Beyoncé …

De opkomst van het trio deed even vrezen dat de muziek vanaf een tape meeliep; blikkerig geluid en geen begeleidingsband te zien. Bij het volgende nummer (en weggetrokken doeken) bleek die er gelukkig wel te zijn; helemaal weggestopt in een hoekje van het podium. Toch jammer dat de avond door het matige en af en toe zelfs beroerde zaalgeluid niet memorabel zal worden. Dat hoeft niet persé aan Ahoy zelf te liggen omdat ik er wel eens naar goed klinkende shows ben geweest. Misschien was het de combinatie van echte muzikanten en tape wat niet goed ging, of misschien komt een dergelijke productie beter tot z’n recht in een zaal als de HMH.

Aan de andere kant, deze kritiek is voor een show als die van Destiny’s Child niet echt relevant: de fans malen daar niet om. Sterker nog, ze kregen eigenlijk best waar voor hun geld. Dik twee uur spektakel met een visueel overdonderende podiumpresentatie. De videoschermen links, rechts en boven het podium geven close-ups of andere visuals, de hele achtergrond van het podium bestaat uit gekleurde lichtjes, de pilaar waar Michelle op zingt schuift vanzelf uit tot een showtrap; alles draait, beweegt en knippert. Alles is schitterend. De dames hebben bijna elk nummer een ander pakje aan; de verkleedpauzes worden gevuld door elk om de beurt nummers van de solo-albums te zingen of met shows van de extra dansers, zoals bij de spectaculaire uitvoering van Soldier.

Als je de drie bezig ziet, kun je niet om de vergelijking heen: Destiny’s Child en The Supremes. Beyoncé zal vast veel aardiger en normaler zijn dan Diana Ross, maar ze stelt Kelly en Michelle op alle fronten in de schaduw. Misschien toch meer talent (en betere solo nummers, waarmee ze een groter aandeel in de show had dan het solowerk van de andere twee). Ondanks dat niveauverschil vind ik haar toch sterker binnen het trio dan in haar eentje. Voor de fans is het dus te hopen dat Destiny Fulfilled geen voorspelling is...

Journalist zoekt reacties van Europese festivaltijgers

... was de kop van een oproepje dat journalist Frank Mulder begin april op verschillende festivalforums plaatste, voor een artikel in Europa Expres (kwartaalblad van het Ministerie van Buitelandse Zaken). Ook op graz, waar hij behoorlijk wat respons kreeg. Ook ik plaatste wat opmerkingen die in het eindresultaat helaas niet zo overkomen als ik ze had bedoeld. (Iets wat snel gebeurt als een stuk ingekort moet worden; dat gaat vaak ten koste van de nuance of van tegenvoorbeelden als je zowel positieve als negatieve aspecten van iets noemt.)

Los van het inkorten valt er nog wel het een en ander op aan te merken.
Inhoudelijk: het kleine Haldern wordt op één hoop gegooid met megafestivals als Roskilde en Rock Werchter (die elk meer dan tien keer zoveel mensen trekken) en net zo bekend geschat, en zo zijn er wel meer van dat soort onevenredige vergelijkingen. Ook qua bezoekersaantallen is het soms onlogisch, het Belgische Dour zou 120.000 mensen trekken. Een beetje vertekend beeld omdat dit getal de soms is van wat er op vier dagen bij elkaar komt, dus 30.000 mensen per dag. (Maar dat is de schrijver niet persé aan te rekenen omdat festivals dit soort getallen zelf ook zo gebruiken, al dan niet om commerciële redenen.) Qua opmaak is het jammer dat mijn avatar bij een andere persoon is terechtgekomen. Kortom: er had meer in kunnen zitten.

Oordeel zelf:
de discussie op graz
het eindresultaat (eerste en tweede pagina)

Three things...

Three things...

Ik kreeg dit van Jorisz met het verzoek om het even in te vullen.

Three Names You Go By:
1. Hans voor iedereen
2. Lieverd/Lekkerbek/Mafkees voor mijn geliefde
3. Toolhead voor andere internetjunkies

Three Physical Things You Like About Yourself::
1. Ogen (grijs/groen/bruin)
2. Benen (getraind door het post lopen)
3. Neus (omdat het gelukkig geen grote gok of haakneus is)

Three Physical Things You Don't Like About Yourself:
1. Buikje
2. Zwakke enkels
3. Ogen niet 100% scherp

Three Things That Scare You:
1. Doof worden (muziek is bijna alles voor me)
2. Andere lichamelijke / geestelijke functies verliezen en afhankelijk worden van anderen
3. (Met name oog-)operaties en ander "echt" bloed/ingewanden op tv (als ik weet dat het een speelfilm is, doet het me niets...)

Three Of Your Everyday Essentials:
1. Mijn geliefde (helaas nog niet elke dag)
2. Muziek
3. Lekker eten, als het even kan iets exotisch (Indiaas, Surinaams, Nepalees/Tibetaans...)

Three Things You Are Wearing Right Now:
1. Grijze katoenen broek
2. Zwart North Sea Jazz T-shirt (1998)
3. Rode Werchter Capuchontrui (2004)

Three Of Your Favorite Bands Or Musical Artists:
1. Radiohead
2. Momenteel: Madrugada
3. Momenteel: The Arcade Fire

Three Of Your Favorite Songs:
1. Radiohead - Fake Plastic Trees (e.v.a. van die band)
2. R.E.M. - Find the River (idem)
3. Smashing Pumpkins - Soma (idem)

Three Things You Want In A Relationship:
1. Respect en eerlijkheid
2. Vriendschap
3. Humor

Two Truths And a Lie (in no particular order):
1. Ik ben wel eens aardig
2. Ik ben wel eens niet aardig
3. Ik ben nooit aardig

Three Psysical Things About The Preferred Sex That Appeal To You:
1. (Donkere bambi-)ogen
2. Lang (donker) haar
3. Lach

Three Of Your Favorite Hobbies:
1. Muziek; hetzij op een concert/festival, hetzij thuis.
2. Lekker eten en drinken
3. Internetforums; vooral als je er moderator kan zijn... (en ja, ik heb ook nog een sociaal leven. ;-))

Three Things You Want To Do Really Badly Right Now:
1. Bij mijn geliefde zijn
2. Lekker eten (de muziek staat al aan)
3. Gezien het tijdstip (0.35 uur), slapen...

Three Carrees You're Considering/You've Considered:
1. Muzikant (pianist)
2. IT-er
3. (Sinds vanavond): medewerker bij Amazon.com (in de trant van "people who bought this, also like..." kortom, profielen van liefhebbers in kaart brengen)

Three Places You Want To Go On Vacation:
1. New York
2. Nieuw Zeeland
3. Nog eens naar mooie plekken waar mijn geliefde nog niet is geweest (Rome, Vancouver en omstreken)

Three Ways That You Are Stereotypically A Chick:
1. Ik ben vaak de enige man in een gezelschap
2. Ik zit liever dan ik sta
3. Ik heb een andere man nodig voor technische klusjes

Three Things You Want To Do Before You Die:
1. Voor de tweede keer bungeejumpen
2. Parachutespringen
3. Ballonvlucht maken

Three People That I Would Like To See Take This Quiz Now:
1. hENK
2. Kaleman
3. Melvinandthebloodyhand

Madrugada: niet in topvorm maar nog steeds van grote klasse

Madrugada
17 mei, Melkweg

Tot een dik jaar geleden was ik Madrugada een beetje uit het oog verloren; veel andere muziek om te luisteren en met een collectie als die van mij vallen die twee (oudste) cd's niet snel op. Zonde eigenlijk, want na herbeluistering van hun geweldige doortocht op Lowlands 2001 (het hoogtepunt van dat weekend en misschien wel van alle Lowlands-edities waar ik geweest was) op 3voor12 raakte ik weer helemaal in de ban van deze band en liet er maar meteen mijn geliefde mee kennismaken. (Voor wie de band niet kent: het is beïnvloed door The Doors, Nick Cave en Tindersticks en qua stem zou de zanger een bastaard-zoon van Leonard Cohen kunnen zijn.) M'n vriendin ging ook voor de bijl en na het nieuws dat de band in de Melkweg zou komen meteen naar het postkantoor gegaan voor kaartjes... en het van te voren halen bleek geen overbodig luxe: uitverkochte Melkweg.

Vermakelijk voorprogramma; Chris TT. (Man met gitaar en grappige liedjes, over giraffes in gevangenschap en een geweldige tekst in "Eminem is Gay"). Ook protestliedjes over de oorlog in Irak en andere serieuze zaken, maar die haalden het kwalitatief niet bij de grappige dingen. Sympathieke vent, mag terugkomen.

Madrugada koos vooral voor nieuw werk; van het nog steeds onovertroffen debuut kwam alleen Belladonna voorbij. Het lijkt er op dat de band ze gewoon zat zijn om te spelen want de oudere nummers klonken net wat plichtmatiger dan het nieuwe werk. Een mooie set dus en de band leek per nummer wat meer op stoom te komen. Tegen het einde aan verloor zanger Sivert Høyem zich helemaal in Bloodshot Adult Commitment en Subterranean Sunlight. Misschien niet zo goed als destijds op Lowlands maar dit was nog steeds heel erg goed, wat een klasse band is het toch...
... en ik wil de stembanden van die zanger!

recensie van Sven Schlijper op Kindamuzik

Billy Corgan's "eerste" solo-album stelt niet teleur

Billy Corgan - TheFutureEmbrace

Volgens Billy Corgan zelf is zijn eerste officiële solo-album (over dat "eerste" valt natuurlijk te discussiëren) het resultaat van het verlangen om zich muzikaal te blijven ontwikkelen en niet te blijven hangen in het verleden. Toch ontkom je er niet aan om te gaan vergelijken als iemand zo’n groot stempel heeft gedrukt op de hedendaagse rockmuziek. Al was het maar omdat Corgan weer gebruik maakt van dezelfde producers die destijds verantwoordelijk waren voor het geluid van de Smashing Pumpkins (en Zwan): Alan Moulder, Bjorn Thorsrud en Bon Harris.

De eerste single Walking Shade, de bijbehorende clip en het andere al vrijgegeven artwork doen sterk denken aan de laatste twee albums van de Pumpkins en een band waarmee Alan Moulder al eerder werkte: The Cure. Daarmee is de cirkel weer rond, want goede vriend Robert Smith is op Corgan’s album te horen als achtergrondzanger bij To Love Somebody (jawel, dat nummer van de Beegees). Andere oude bekenden zijn Jimmy Chamberlin die op één nummer (DIA) mee drumt en ex-Filter leden Brian Liesegang and Matt Walker.

TheFutureEmbrace kent met twaalf liedjes in drie kwartier minder zwakker momenten dan de laatste albums van Corgan’s vorige groepen, al zijn er toch wat minpunten zoals eerdergenoemde cover en de opener van de plaat, All Things Change. Daar staat erg veel goeds tegenover, want zoals die sterke single zijn er nog wel een paar te vinden op TheFutureEmbrace. Hopelijk kan Billy dit niveau vast blijven houden voor de albums die ongetwijfeld zullen volgen.

link: Billy Corgan

Nieuwe werk van Jaga Jazzist is ook live even wennen

Jaga Jazzist
13 mei, Tivoli

De garderobe van Tivoli biedt om 21.10 uur een surrealistische aanblik: we zijn vlak voor aanvang van het concert de enige drie mensen in deze ruimte. De zaal zelf is half vol en zal in de loop van de avond niet veel voller worden. Jammer, want Jaga Jazzist verdient een uitverkocht huis. Misschien ligt het aan de nieuwe plaat What We Must, die voor veel fans van de eerste twee albums misschien te prog / jazzrock / fusion is. Voor mij in ieder geval wel; ik kom er maar moeilijk in en slaak een zucht van verlichting als de drummer / presentator wat nummers van Styx aankondigt. Uiteindelijk blijkt het verschil tussen het nieuwe werk en de vorige albums dan niet eens zo groot en is het weer een groot genot om het tienkoppig gezelschap helemaal op te zien gaan in de muziek. Mijn twee favoriete stukken (Suomi Finland en Animal Chin) komen uiteraard voorbij; de laatste in een licht andere versie dan de plaat. (Of misschien komt de dwarsfluit / melodielijn live gewoon wat minder over.)
Na afloop is het snel naar Café België voor een speciaal biertje. Aldaar komen we een paar bekenden tegen waarvan er een blijkbaar weinig naar concerten gaat: "Jullie komen net uit Tivoli? Waarom zo vroeg?"

Recensie van hENK op Pickwickplayer

The Arcade Fire: opnieuw magistraal

The Arcade Fire
11 mei, Paradiso

Aan het verslag van de vorige keer heb ik eigenlijk weinig toe te voegen. De band was deze keer misschien wat meer gedreven (en leverde meteen het bewijs dat er wel degelijk goed geluid in Paradiso mogelijk is). In dit stukje daarom wat meer aandacht voor het voorprogramma, Final Fantasy (oftewel violist Owen Pallet, ook onderdeel van het hoofdprogramma). Met een ontwapenende zenuwachtigheid speelde hij met behulp van een sampler voor een heel ensemble; stukje spelen, dat opnemen, weer afspelen en tegelijk weer een nieuwe partij opnemen, dan dat resultaat weer afspelen, weer een partij opnemen etc... Geweldig resultaat en een zaal die misschien nog wel stiller was dan tijdens Arcade Fire, toch redelijk unieke situatie voor een voorprogramma. Arcade Fire was niet beter of slechter dan in de Melkweg, misschien was voor mij het verrassingseffect er nu een beetje af. Rest me nog te zeggen dat Régine beter is gaan drummen en zingen...
(en ik vind haar nog steeds heel schattig).

recensie van Jorisz op Mental Floss

De 100 beste albums aller tijden - een kwestie van korte-termijngeheugen?

Hemelvaart was voor zowel radio 3FM als het Belgische Studio Brussel de dag om de 100 beste albums aller tijden uit te zenden (één nummer per album). Nu heb ik de laatste jaren al niet veel meer op met 3FM (en des te meer met Studio Brussel), en de lijstjes (van 3FM en StuBru) bevestigen maar weer dat ik bij de Nederlandse popzender weinig te zoeken heb.

Een paar grepen uit de 3fm lijst: op de 13e plaats het album Over the Moon van Di-Rect , Anouk in de top 10 (en nog eentje bij de eerste 20), A Rush of Blood to the Head op 2, nog voor Nevermind en Ok Computer... sowieso erg veel erg recente platen (Keane, de al eerder genoemde Di-Rect, de laatste Green Day...) Erg veel massa acts en nationale meuk (Kane en Within Temptation staan er uiteraard ook in), waardoor de echte klassiekers (van o.a. Beatles, Marvin Gaye, Prince, Fleetwood Mac, en de grootse albums uit de jaren '90 van Jeff Buckley, Smashing Pumpkins en R.E.M.) slechts krenten uit de pap zijn. (Los van smaak: ik denk dat je objectief kan vaststellen dat Di-Rect in een lijst van de 100 albums aller tijden gewoon niet thuis hoort omdat het te tijdsgebonden is. Over 5 jaar noemt niemand meer die plaat, maar staat een OK Computer er nog wel in...)

Ik weet niet of de Belgen strengere spelregels hadden (bijvoorbeeld dat een plaat minstens een paar jaar oud moet zijn), maar hun lijst doet wat mij betreft meer recht aan beste albums aller tijden. Goed, de top 10 van beide lijsten is qua namen vergelijkbaar (Pearl Jam, Nirvana, Coldplay, Radiohead, Metallica, U2...) en de Beatles komen in beide lijsten voor (bij 3FM schandalig laag) , maar Studio Brussel heeft wél Joy Division, Tom Waits, The Smiths, Pixies, The Cure, Tool, Bowie, Bob Dylan, Lou Reed, Velvet Underground, Afghan Whigs, Neil Young, Jimi Hendrix... En over bands van eigen bodem, niet dat we op dat punt tegen de Belgen op kunnen, maar als je persé nationale artiesten er tussen wilt, is het schandalig dat de Urban Dance Squad of Doe Maar er niet tussen staan. (Aan de andere kant heeft StuBru wel Zornik maar geen Zita Swoon.

Waar ik ook benieuwd naar ben: hebben Belgen meer smaak, doen zij meer aan muzikale opvoeding/les in muziekgeschiedenis, of is er gewoon een enorm demografisch verschil tussen de luisteraars van beide stations? Misschien word ik gewoon te oud...

*edit*: ... of moet ik volgende keer gewoon Kink FM opzetten voor hun lijst.

links:
de 3FM lijst: http://www.3fm.nl/page/hitlijsten/Hemelse%20100/2005-05-06
de StuBru lijst: http://www.stubru.be/stubru_master/programmas/album100/home/index.html

sky radio

vier landen in vijf dagen

Een beetje overdreven, maar wel leuk als het allemaal volgens plan gaat:
Op 5 juli spelen o.a. Ryan Adams, Adam Green en British Sea Power in het amphitheater van Gelsenkirchen. Lijkt me (zeker met mooi weer) een toffe lokatie, gezien deze en deze foto. Gezien de redelijke kans dat ik daar met mijn gezelschap gratis naar toe kan (en dan alleen benzinekosten kwijt ben), toch een interessant uitje. Het had een dag later gemogen (het is de dinsdag na Werchter), maar dat mag de pret niet drukken. De vrijdag daarna een weekendje Londen, vandaar de titel... Het wordt een mooie zomer!